Nynorskordboka
misteltein
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein misteltein | mistelteinen | mistelteinar | mistelteinane |
Opphav
norrønt mistilteinn, førsteleddet samanheng med tysk Mist ‘gjødsel’, truleg fordi planta vart rekna for ein sjukeleg utvekst eller eit ekskrement på vertsplanta; etterleddet same opphav som tein (1Tyding og bruk
liten vintergrøn busk som snyltar på lauvtre;
Viscum album
Døme
- mistelteinen er freda i Noreg