Nynorskordboka
tein 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tein | teinen | teinar | teinane |
Opphav
norrønt teinnTyding og bruk
- rotskot, stubbeskot frå tre;
Døme
- misteltein
- lang pinne, tynn lita stong;
Døme
- jerntein
- primitiv handreiskap til å spinne med, laga av ein konisk trestuv med ei tung svingskive
Døme
- handtein;
- spinne på tein