Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 2 oppslagsord

verb

jamfør norrønt krýna; av krone (

gjere ein person til regent ved å setje ei krone på hovudet til han eller henne
danne ei heldig eller lykkeleg avslutning på noko;
fullende
Døme
- arbeidet vart krona med hell

substantiv hokjønn

norrønt krúna, gjennom lågtysk og latin corona ‘krans, ring’; frå gresk opphavleg ‘noko krumma’

ring- eller hjelmforma hovudpryd som symbol på makt eller vyrdnad
Døme
- kongen hadde krone på hovudet;
- brura er pynta med krone og sølv
- - brurekrone
  - kongekrone
kongemakt (2)
Døme
- gjere krav på krona;
- krona åtte mykje jord
topp(del), øvste punkt
Døme
- setje krone på ei tann
- - murkrone
  - tannkrone
gevir
Døme
- ein hjort med krone
isse
Døme
- barbere håret på krona
indre krans av blad på blomsterdekke
Døme
- blomsteren har raude blad på toppen av krona
greiner og blad på tre med høg, naken stamme
Døme
- treet er tett i krona
- - furukrone
del mellom hov og kode (1 hos hest
mynteining i Skandinavia og på Island;
forkorta kr
Døme
- 1 krone = 100 øre;
- betale tusen kroner;
- danske kroner
kronestykke
Døme
- krona trilla over golvet
myntside med bilete av ei krone (1, 1)

kaste mynt og krone
avgjere noko ved å kaste eit pengestykke og sjå kva for ei side som blir liggjande opp
krona på verket
det som fullendar eit arbeid eller gjeremål
setje krona på verket med å vinne cupfinalen