Artikkelside

Nynorskordboka

støyt

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein støyt	støyten	støytar	støytane

Opphav

norrønt steytr

Tyding og bruk

det å støyte;
dunk (2, puff (3, slag (1, trykk (3
Døme
- dolkestøyt;
- kulestøyt;
- samanstøyt;
- få ein støyt i hovudet;
- bilane braka saman i ein ofseleg støyt
(hard) påkjenning
brå kjensle av glede, redsle og liknande;
stikk (1, 1)
Døme
- kjenne ein støyt av glede;
- det gjekk ein støyt gjennom meg
- kortvarig elektrisk straum
  få støyt når ein skiftar lyspære
kast, tak (2
Døme
- stormstøyt
- rykk
  brystet heva seg i korte støytar
slurk alkohol, dram, knert (1)
Døme
- ta seg ein god støyt
liten lêrlapp til bot
Døme
- tåstøyt
skarp, knapp lyd
Døme
- trompetstøyt;
- toget gav ein støyt i fløyta
øving i vektlyfting der vektstonga blir lyfta i to avdelingar

Faste uttrykk

gje støyten til
vere utløysande årsak til, gje startsignal til
stå for ein støyt
tole harde tak el. slag
ta støyten
ta på seg, utsetje seg for noko plagsamt, vanskeleg