Nynorskordboka
rykk
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein rykk | rykken | rykkar | rykkane |
| rykker | rykkene | |||
| inkjekjønn | eit rykk | rykket | rykk | rykka |
Opphav
av rykkje (1Tyding og bruk
- kraftig, brå rørsle;kraftig napp (2, 1)
Døme
- det gav ein rykk i henne;
- hunden gav ein rykk i bandet;
- bilen stansa med ein rykk
- ri (1, 2) eller periode (1) som varer kort
Døme
- få ein rykk med arbeidslyst
- øving i vektlyfting der ein skal lyfte stonga over hovudet i ei rørsle;til skilnad frå støyt (7)
Døme
- ta 150 kilo i rykk
- i idrett: brå auking i fart for å få eit forsprang frå konkurrentane
Døme
- ho satte inn ein rykk og kom fram i leiinga;
- like før mål gjer han ein kraftig rykk
Faste uttrykk
- i rykk og napprykkevis, ujamt
- stå rykkengreie påkjenninga