Nynorskordboka
dunk 2
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein dunk | dunken | dunkar | dunkane |
| inkjekjønn | eit dunk | dunket | dunk | dunka |
Opphav
jamfør norrønt dynkr ‘dunk, ståk’; av dunkeTyding og bruk
- lyd av bank, kakk eller slag
Døme
- høyre ein dunk i veggen
Døme
- få ein dunk i ryggen