vere 4
vera
verb
kløyvd infinitiv: -a
Opphav
norrønt vera (eldre vesa), er (eldre es), veritTyding og bruk
sjølvstendig verb i tyding 1–6
Døme
- ein stad å vere;
- vere i utlandet;
- bli verande lenge på ein stad;
- eg skal vere der heile dagen;
- kvar er du i arbeidet? – kor langt er du komen?
- sersjanten var stadig etter nr. 87 – forfølgde, plaga; eigl: kom etterpå;
- sommaren er over oss – no har vi sommar;
- vere saman (om noko);
- eg er straks attende;
- vere ute ein augeblink
- fare åt, stelle seg;henge saman
Døme
- korleis er det med deg?
- ein god måte å vere på;
- la så vere;
- det er som eg seier;
- vere frå seg av sinne;
- vere for ei sak;
- vere imot eit framlegg;
- vere med på noko;
- møtet er over, slutt;
- kva skal slikt vere til? – godt for
- vilje seie;føre med seg
Døme
- vite kva arbeid er;
- det er: – fork. d.e.:
- nokre andre uttrykk
Døme
- tråden var av ull;
- straumen er av, på;
- forhenget er frå;
- tida er inne – er mogen;
- vere ute for eit uhell
- brukt som usjølvstendig verb, kopulaverb
Døme
- vere arbeidar, barn, flygar, meister;
- vere fleire om noko;
- vere frisk, raud, heldig;
- ver så snill;
- det var god kaffi!
- brukt i utbrytingssetning
Døme
- det var Alf som sa det;
- det er torsk som er best;
- kva er det som står på?
- det er i morgon han kjem
- brukt som hjelpeverb i perfektum aktiv ved rørsle- og overgangsverb; jamfør ha (2, 13)
Døme
- ho er komen, vakna;
- han er vorten bonde
- brukt som hjelpeverb i passiv
Døme
- ho er nemnd, sett, lagd, utteken;
- det var gjort, laga i går
Faste uttrykk
- har voreetter substantiv eller namn: tidlegare;
som var;
forkorta h.v.- statsråd har vore;
- stortingspresident har vore
- vere om segvere frampå
- det gjeld å vere om seg for å få fatt i godbitane
- vere ved
- vedgå (1), innrømme
- gutungen ville ikkje vere ved at han ikkje kunne lese
- vere i ferd med;
halde på (2)- vi er ved å bli gamle