Nynorskordboka
vêr 2, ver 2
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit ver | veret | ver | vera |
eit vêr | vêret | vêr | vêra |
Opphav
norrønt veðrTyding og bruk
- (høgare) luft(lag)
Døme
- stige til vêrs;
- hendene i vêret!
- jenta har skote i vêret – har vakse snøgt;
- i hytt og vêr – sjå hytt (1
- sterk vind (og nedbør)
Døme
- vêret stod på frå havet;
- gå, sigle mot vêret
- det følgjer eit friskt vêr med henne
Faste uttrykk
- be om godt vêrfreiste å oppnå godvilje;
be om nåde - få vêret avfå greie på noko (løynleg)
- gå i vêretstige sterkt
- prisane gjekk i vêret
- i hardt vêri vanskar på grunn av press, åtak eller liknande
- liggje på vêretliggje mest stille mot vinden
- båten låg på vêret
- snakke om vêr og vindsnakke om laust og fast