Nynorskordboka
dublé, duble
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein duble | dubleen | dublear | dubleane |
| ein dublé | |||
| dubléen | dubléar | dubléane | |
Uttale
dubleˊOpphav
frå fransk; av dublereTyding og bruk
- metall trekt med eit tynt lag av finare metall, oftast gull
Døme
- eit ur i dublé
- det å skyte to stykke vilt ved å fyre av begge geværløpa samstundes;det å dublere (4);jamfør dublett (2)
- støyt som ein dublerer ei biljardkule med