Nynorskordboka
dublett
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dublett | dubletten | dublettar | dublettane |
Opphav
frå franskTyding og bruk
- noko det finst to av;dobbelteksemplar
Døme
- ha dublett av ein mynt i samlinga
- dobbeltløpa gevær
- hybel med to rom og felles kjøken og bad
Døme
- ho fekk ein dublett i nærleiken av universitetet
- edelstein som består av to delar som er montert saman