Avansert søk

48 treff

Bokmålsordboka 25 oppslagsord

skråning

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Betydning og bruk

  1. skrå retning, helling
    Eksempel
    • en bakke med jevn skråning
  2. skrånende flate
    Eksempel
    • huset ligger i en skråning

ur 1

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Opphav

norrønt urð

Betydning og bruk

haug, skråning av større og mindre steiner (fra isbreer eller senere forvitring og ras)
Eksempel
  • steinur

åsside

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Betydning og bruk

skråning fra topplinjen på en ås (1 mot terrenget nedenfor

marbakke

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt marbakki, av marr ‘hav, sjø’

Betydning og bruk

bratt skråning utenfor strandområde i en sjø eller et vann

gradient

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom engelsk, fra latin gradiens ‘gående’; av grad (1

Betydning og bruk

mål for endringen til en fysisk størrelse i rom eller tid;
for eksempel skråning eller helling på en vei eller endring i temperatur eller trykk

fjellskråning

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Betydning og bruk

skråning i fjellet

li 1

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Opphav

norrønt hlíð

Betydning og bruk

bratt og jevn skråning på et fjell eller en ås, ofte med gress eller skog;
Eksempel
  • oppe i lia;
  • grønne lier

helning, helling 2

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Betydning og bruk

  1. Eksempel
    • en helning på 15°;
    • kurven har for liten helning innover
  2. i overført betydning: dragning, hang
    Eksempel
    • han viste tidlig en helning mot nazismen

dossering

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Betydning og bruk

  1. det å dossere
  2. skråning innover i en veisving for å motvirke sentrifugalkraften;
    Eksempel
    • en bilbane med bratte dosseringer

dossere

verb

Opphav

av fransk dos ‘rygg’

Betydning og bruk

lage skråning på veibane eller lignende
Eksempel
  • veien er ikke riktig dossert i svingen

Nynorskordboka 23 oppslagsord

skråning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. skrå flate;
    Døme
    • ein bakke med jamn skråning
  2. Døme
    • huset ligg i ei skråning

fall

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt fall; jamfør falle

Tyding og bruk

  1. det å falle (1);
    rørsle nedover;
    det at noko er i rørsle nedetter
    Døme
    • ho er skadd etter eit fall frå ein stige;
    • i fritt fall
  2. måte som noko heng eller ligg på;
    bølgjer eller krøllar
    Døme
    • ha fint fall i håret;
    • naturleg fall
  3. det å bli styrta eller avsett;
    det å bli erobra;
    det å døy eller bli drepen
    Døme
    • Napoleons fall;
    • dei fryktar regjeringa sitt fall
  4. det å synde;
    jamfør syndefall
    Døme
    • fall og oppreising
  5. slakta eller felt dyr
  6. høgdeskilnad nedetter;
    Døme
    • elva har eit fall på fem meter;
    • eit fall på 1 : 20
  7. Døme
    • fall på børsane
  8. tau eller talje til å heise og fire segl, bom og liknande med
  9. grunne som det bryt hardt på
    Døme
    • fluer og fall
  10. Døme
    • kornet er lite til falls
  11. Døme
    • vi rekk vel bussen; i motsett fall må vi gå;
    • taper vi, er det i så fall synd;
    • laget får i beste fall sølv, i verste fall sjetteplass

Faste uttrykk

  • knall og fall
    dundrande nederlag;
    fiasko
    • det enda i knall og fall
  • stå for fall
    måtte falle;
    måtte slutte

nordhalling

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

skråning eller fjellside som vender mot nord;

li 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt hlíð

Tyding og bruk

bratt og jamn skråning på eit fjell eller ein ås, oftast med gras eller skog;
Døme
  • oppe i lia;
  • grøne lier

slak, slakk 2

adjektiv

Opphav

norrønt slakr

Tyding og bruk

  1. om tau og liknande: ikkje strak eller stram
    Døme
    • ei slak line
  2. som så vidt hallar
    Døme
    • ei slak skråning
    • i overført tyding:
      • den fine sommaren gjorde at det vart slakt sal av regnklede
  3. ikkje brå eller krapp
    Døme
    • ein slak sving
  4. om is: ikkje tettpakka
    Døme
    • kome inn i slakare farvatnkome inn i delvis ope farvatn
  5. Døme
    • slak og doven

heng 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. det at noko heng;
    noko som heng
    Døme
    • ein buksebak med heng
  2. framoverhangande bergvegg;
    bratt skråning
    Døme
    • køyre ein krapp sving øvst i henget
  3. svak, jamn vind;
    drag i lufta
    Døme
    • eit lite heng av nordavind
  4. det at datamaskin eller anna teknisk innretning har hengt seg opp
    Døme
    • få heng i programvara

Faste uttrykk

  • få/ha heng på
    kome eller vere så nær ein konkurrent (i eit løp eller ei turnering) at det er mogleg å passere
    • sprintaren har heng på tredjeplassen;
    • laget fekk heng på tabelltoppen

hall 4

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt hallr m

Tyding og bruk

  1. hallande, skakk eller skeiv stilling
    Døme
    • stå på hall
  2. stad som hallar;
    jamn, grasgrodd side av eit høgfjell
    Døme
    • frampå hallet mot sjøen

åsside

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

side, skråning frå toppen av ein ås mot (flat)lendet nedanfor;

avsats

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

lita flate, hylle i ei bratt skråning;
Døme
  • sauen stod fast på ein liten avsats i fjellsida;
  • kvile på ein avsats i trappa

tømmervelte

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. opplagd samling av tømmer
  2. stad der ein legg opp tømmer mellombels;
    skråning der ein sender tømmer utfor