Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 1 oppslagsord

koloritt

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk ‘farga’; jamfør kolorere

Tyding og bruk

samansetjing av fargar (i eit målarstykke);
fargetone
klangfarge (1) i eit musikkstykke
preg (1), særmerke (1
Døme
- historisk koloritt
- - lokalkoloritt
  - tidskoloritt

Fann du ordet du leita etter?