Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

stole

stola

verb

Opphav

av stol, opphavleg ‘stø seg’

Faste uttrykk

stole på
lite på;
setje si lit til
eg stolte på at dei kom som lova

stola

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin ‘lang kjole’

Tyding og bruk

breitt band til å ha over skuldrene, brukt av geistlege under embetshandlingar
stykke av dyrt stoff eller pelsverk til å ha over skuldrene
Døme
- ho bar ein stola av mink over kjolen

stele 2

stela

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt stela

Tyding og bruk

ta noko som høyrer andre til;
naske
Døme
- stele ein bil;
- han stel varer i butikken;
- ho stal ein idé frå han
leggje beslag på;
ta
Døme
- tillitsverva stel mykje tid;
- dei store vindauga stel mykje varme om vinteren
lure (seg til)
Døme
- stele eit kyss;
- ho stel seg til å ta eit bilete av han;
- han har stole seg ut ei bakdør
- brukt som adjektiv:
  stolne augekast

minkstola

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

stola (2) av minkskinn

prestedrakt

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

embetsdrakt for prest

Døme

den gamle prestedrakta hadde samarie og stor prestekrage;
den nye prestedrakta har alba og stola