Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
Ett treff

Nynorskordboka 13 oppslagsord

støyte

støyta

verb

Opphav

norrønt steyta; samanheng med stutt

Tyding og bruk

  1. Døme
    • støyte spydet i noko(n);
    • støyte stokken i golvet
    • knuse med støytar
      • støyte hol på isen med ei jernstong;
      • støyte sund noko i ein mortar
  2. Døme
    • støyte kule;
    • støyte båten frå land;
    • støyte alle frå seg;
    • støyte nokon utfor eit stup
  3. råke ei hindring;
    renne mot noko;
    Døme
    • båten støytte hardt mellom bårene
  4. blåse kort og kraftig
    Døme
    • støyte i eit horn;
    • støyte i nasen
  5. Døme
    • eg meinte ikkje å støyte deg;
    • bli, kjenne seg støytt over noko
    • i presens partisipp: som skaper motvilje
      • verke støytande
  6. i faste uttrykk

Faste uttrykk

  • støyte bort
    vise (nokon) bort
  • støyte mot
    råke eit problem
    • støyte mot ein mur av uvilje
  • støyte på
    tilfeldig treffe på
    • eg støytte på naboen på butikken i dag
  • støyte saman
    bli sterkt usamde
    • dei støytte saman over budsjettet
  • støyte til
    kome i tillegg
    • komplikasjonar støytte til under vegs
  • støyte ut
    vise bort;
    stengje ute
Artikkelside

biljard

substantiv hankjønn

Uttale

biljarˊd

Opphav

av fransk billard, av bille ‘trestykke’

Tyding og bruk

spel på eit rektangulært bord der ein støyter kuler med køar
Døme
  • spele biljard
Artikkelside

oppstuss

substantiv inkjekjønn

Opphav

av lågtysk upstutzig ‘som støyter imot’; jamfør stuss (1

Tyding og bruk

stor merksemd;
bråk, oppstyr, uro
Døme
  • det vart mykje oppstuss kring denne saka;
  • dei lagde veldig oppstuss;
  • eg ville ikkje ha alt dette oppstusset
Artikkelside

ejektor

substantiv hankjønn

Uttale

ejekˊtor, i fleirtal ejekˊtorar; ejektoˊrar

Opphav

av latin ejicere ‘kaste ut’

Tyding og bruk

maskindel som kastar, fjernar eller støyter ut noko
Døme
  • våpen med ejektor
Artikkelside

kulestøyt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

øving i friidrett der ein støyter ei kule (1, 2) med éi hand frå aksla
Artikkelside

fråstøytande

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som støyter (noko) frå seg
    Døme
    • krafta mellom ladningar med same forteikn er fråstøytande
  2. Døme
    • fråstøytande person;
    • eit fråstøytande syn;
    • verke fråstøytande på nokon
Artikkelside

møne

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt mǿnir; samanheng med man

Tyding og bruk

  1. kant der to skrå takflater støyter saman;
    Døme
    • fuglen sat oppe på mønet
Artikkelside

dissonans

substantiv hankjønn

Uttale

disonanˊs; disonanˊgs

Opphav

frå latin; av dissonere

Tyding og bruk

  1. skurrande tonesamansetjing som krev utløysing i ein konsonans;
    Døme
    • forsiktig minimalistisk dissonans;
    • støyter saman i krasse dissonansar
  2. i overført tyding: misstemning, usemje
    Døme
    • ein følelse av dissonans og uro hos lesaren;
    • politisk dissonans mellom Europa og USA
Artikkelside

støytar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person eller ting som støyter (noko)
Døme
  • kulestøytar
Artikkelside

rejeksjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

det at ein organisme støyter frå seg eit transplantert organ
Artikkelside
Side 1 av 2