Nynorskordboka
kø
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kø | køen | køar | køane |
Opphav
gjennom fransk; frå latin cauda ‘hale’Tyding og bruk
- rekkje av folk eller køyretøy som ventar på tur for å kome til eller for å kome vidare
Døme
- stille seg i kø;
- dei står i kø;
- bryte ut av køen;
- snike i køen;
- vere først i køen;
- køen løyste seg opp;
- det er lange køar framfor billettlukene
- siste og største del av ei militæravdeling på marsj
Døme
- kome langt ut i køen
- om eldre forhold: underplagg for kvinner som vart brukt til å få skjørtet til å stå ut bak
- stokk til å støyte kulene med i biljard eller couronne