Avansert søk

Ett treff

Nynorskordboka 11 oppslagsord

skipper

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk ‘person som eig og fører eit skip’

Tyding og bruk

førar for eit (mindre) fartøy;
Døme
  • fiskeskipper;
  • kystskipper

den flygande hollendaren

Tyding og bruk

skip eller skipper som etter ei segn må segle til evig tid som straff for gudsspott;
Sjå: hollendar

hollendar

substantiv hankjønn

Opphav

opphavleg berre om person frå det nordvestlege Nederland

Tyding og bruk

  1. nederlandsk fartøy
  2. maskin til å lage papirmasse

Faste uttrykk

  • den flygande hollendaren
    skip eller skipper som etter ei segn må segle til evig tid som straff for gudsspott

skip 1, skipp

substantiv hankjønn

Opphav

engelsk av skipper ‘skipper’

Tyding og bruk

lagkaptein i curling

astronaut

substantiv hankjønn

Uttale

astronauˊt

Opphav

frå engelsk; nylaging av gresk astro- og nautes ‘skipper’

Tyding og bruk

(amerikansk) romfarar;
mannskap på eit romskip;
jamfør kosmonaut

kaptein

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom nederlandsk kapitein og fransk capitaine, frå mellomalderlatin capitaneus; av latin caput ‘hovud’

Tyding og bruk

  1. Døme
    • kapteinen er leiar eller nestkommanderande for eit kompani
  2. Døme
    • kapteinen gav ordre om at alle skulle forlate skipet
  3. i idrett: spelar som er leiar for lagkameratane
    Døme
    • han var kaptein da laget vart seriemeister;
    • kapteinen sette straffen i mål

ishavsskipper

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

skipper på ishavsskute

jakteskipper

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

skipper på ei jakt (1

nautilus

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom latin; frå gresk , av nautes ‘skipper’

Tyding og bruk

kvar av fleire tropiske blekksprutarter av slekta Nautilus

skute 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt skúta; samanheng med skyte

Tyding og bruk

Døme
  • vere skipper på eiga skute

Faste uttrykk

  • forlate skuta
    slutte i ei stilling
  • styre skuta i åkeren
    mislykkast med noko