Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
11 treff

Bokmålsordboka 2 oppslagsord

segne

verb

Opphav

norrønt signa

Betydning og bruk

sige sammen
Eksempel
  • segne av utmattelse;
  • segne under en tung bør
Artikkelside

segn

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Opphav

samme opprinnelse som sagn

Betydning og bruk

Artikkelside

Nynorskordboka 9 oppslagsord

segne 1

segna

verb

Tyding og bruk

fortelje, særleg gamle segner
Artikkelside

segne 2

segna

verb

Opphav

jamfør norrønt signa

Tyding og bruk

sige saman
Døme
  • segne om av heteslag
Artikkelside

segn

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt sǫgn; av seie

Tyding og bruk

  1. kort (munnleg overlevert) forteljing som gjev seg ut for å vere sann;
    til skilnad frå eventyr (1)
    Døme
    • ei segn frå gamle dagar;
    • det går segner om desse hendingane
  2. noko som blir sagt eller fortalt

Faste uttrykk

  • få syn for segn
    sjølv få sjå noko ein berre har høyrt snakk om
Artikkelside

gordisk

adjektiv

Opphav

etter namnet på oldtidsbyen Gordion i Frygia

Faste uttrykk

  • gordisk knute
    etter segna om Aleksander den store, som hogg over ein innvikla knute: innvikla oppgåve som kan løysast på ein uventa og resolutt måte
Artikkelside

gordisk knute

Tyding og bruk

etter segna om Aleksander den store, som hogg over ein innvikla knute: innvikla oppgåve som kan løysast på ein uventa og resolutt måte;
Sjå: gordisk
Artikkelside

babel

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå semittisk; etter namnet på oldtidsbyen Babylon der det ifølgje segna om Babels tårn i 1. Mos 11,9 oppstod store språkskilnadar

Tyding og bruk

  1. stad med stor (språkleg) forvirring
  2. sedlaus storby
Artikkelside

overlevering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  2. det som særleg munnleg blir ført vidare frå ættledd til ættledd;
    Døme
    • vi kjenner segna i fleire munnlege overleveringar
Artikkelside

mefistofelisk

adjektiv

Uttale

mefistofeˊlisk

Opphav

etter namnet Mefistofeles, namn på djevelen i segna om Faust og i Goethe-dramaet med same namn

Tyding og bruk

Døme
  • ein mefistofelisk flir
Artikkelside

ammoniakk

substantiv hankjønn

Uttale

amoniakˊk

Opphav

av latin (sal) ammoniacus ‘(salt) frå Ammon’, ein egyptisk gud med eit tempel i Libya der segna seier at gassen ammoniakk opphavleg kom frå

Tyding og bruk

fargelaus gass som har stikkande lukt, og som er ei sambinding av nitrogen og hydrogen
Døme
  • flytande, syntetisk ammoniakk
Artikkelside