Nynorskordboka
segn
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei segn | segna | segner | segnene |
Opphav
norrønt sǫgn; av seieTyding og bruk
Døme
- få syn for segn – få stadfesting (ved sjølvsyn) på det ein har høyrt
- kort forteljing (som lever på folketunga og) som gjev seg ut for å vere sann, til skilnad frå eventyr (2)
Døme
- ei segn frå gamle dagar;
- det går segner om desse hendingane