Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
7 treff

Nynorskordboka 7 oppslagsord

vanstell

substantiv inkjekjønn

Opphav

av van-

Tyding og bruk

dårleg stell;
Døme
  • vanstell i huset
Artikkelside

vanstelle

vanstella

verb

Opphav

av van-

Tyding og bruk

stelle dårleg;
jamfør vanstelt
Døme
  • vanstelle dyra
Artikkelside

forfalle

forfalla

verb

Opphav

frå lågtysk; av for- (2

Tyding og bruk

  1. bli dårlegare på grunn av vanstell;
    gå tilbake;
    øydeleggjast
    Døme
    • la kroppen forfalle;
    • huset forfell
  2. ha frist for betaling;
    gå ut
    Døme
    • betale i god tid før fristen forfell

Faste uttrykk

  • forfalle til
    bli avhengig av
Artikkelside

vyrdlaus, vyrdslaus, vørdlaus, vørdslaus

adjektiv

Tyding og bruk

  1. som ikkje er varsam eller ser seg føre;
    som ikkje tek omsyn;
    Døme
    • vyrdlaus framferd;
    • vyrdlaust prat
    • brukt som adverb:
      • fare vyrdlaust fram;
      • han køyrde raskt og vyrdlaust
  2. Døme
    • vere vyrdlaus med seg sjølv;
    • vyrdlaust vanstell
Artikkelside

vanhevd

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

Døme
  • jorda er i vanhevd
Artikkelside

vanrøkt

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt vanrǿkt

Tyding og bruk

Døme
  • vanrøkt av hus og heim
Artikkelside

syndebukk

substantiv hankjønn

Opphav

eigenleg etter 3. Mos 16,9: bukk som vart ofra som sonoffer for syndene til Israel

Tyding og bruk

person, institusjon som må ta skulda for eit uheldig resultat, for vanstell eller ein mangel
Døme
  • gjere målmannen til syndebukk for tapet
Artikkelside