Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 129 oppslagsord

sum 1

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom lågtysk, tysk; frå latin eigenleg f av summus adjektiv ‘høgast’

Tyding og bruk

  1. resultat som ein får når ein legg saman tal
    Døme
    • summen av 2 pluss 4 er 6;
    • summen av all røynsleall røynsle til saman;
    • i samla sumtil saman, samanlagd
  2. mengd med pengar, talfeste verdiar
    Døme
    • arbeidet kosta svære summar;
    • arve ein pen sum

sum 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å symje;

Faste uttrykk

  • leggje på sum
    begynne å symje

sum 3

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å summe (1
Døme
  • høyre summet av røyster

summe 1

summa

verb

Opphav

lydord

Tyding og bruk

dure veikt, surre
Døme
  • insekta summa i solveggen;
  • motoren summa stilt og jamt

summe 2

summa

verb

Opphav

samanheng med saman og samle

Tyding og bruk

samle (seg), sanse (seg)
Døme
  • summe seg etter ei overrasking;
  • summe seg til å gjere noko

gjennomsnitt

substantiv inkjekjønn

Opphav

etter tysk Durchschnitt; jamfør snitt (3

Tyding og bruk

  1. sum av ei rekke tal dividert med talet av dei;
    Døme
    • gjennomsnittet av 8 og 12 er 10;
    • bilen køyrde 80 km/t i gjennomsnitt
  2. middels, normal
    Døme
    • årsomsetjinga er over gjennomsnittet;
    • han hevar seg ikkje over gjennomsnittet

Faste uttrykk

  • i gjennomsnitt
    jamt over;
    som regel
    • nordmenn drikk i gjennomsnitt to koppar kaffi kvar dag

grave djupt i pungen

Tyding og bruk

betale mykje for noko;
gje ein stor sum;
Sjå: pung

leggje på sum

Tyding og bruk

byrje å symje;
Sjå: sum

aktiva og passiva

Tyding og bruk

oversyn over eigedom og gjeld til dømes for eitt år, med eigedomspostar i ein kolonne, gjeldspostar og eigenkapital i ein annan, med sum ført per kolonne og med differansen mellom dei;

gripe djupt i pungen

Tyding og bruk

betale godt;
gje ein stor sum;
Sjå: pung