Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
4 treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

ruin

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin, av ruere ‘falle i grus’

Tyding og bruk

  1. (rest av) nedfalle byggverk
    Døme
    • ruinane av ei steinkyrkje;
    • overlevande som vart funne i ruinane av bygget
  2. Døme
    • økonomisk ruin

Faste uttrykk

  • i ruinar
    i ein tilstand av øydelegging;
    i grus
    • byen låg i ruinar etter krigen;
    • landsbyane vart lagde i ruinar i jordskjelvet;
    • livsverket ligg i ruinar
Artikkelside

hanrei

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk hanerei, hanreyge ‘kastrert hane med avskorne sporar festa i kammen’, av rein; jamfør nederlandsk ruin ‘kastrert hest’

Tyding og bruk

ektemann som kona har vore utru mot
Artikkelside

ruderatplante

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

førsteleddet frå latin, av rudus ‘grus, ruin’

Tyding og bruk

plante som veks på avfallsplassar, på grusete stader eller liknande
Artikkelside

ruinere

ruinera

verb

Opphav

jamfør ruin

Tyding og bruk

  1. øydeleggje, skade
    Døme
    • elva ruinerte åkeren
    • brukt som adjektiv:
      • ruinerte venskap
  2. øydeleggje økonomisk;
    gjere fattig
    Døme
    • han vart ruinert etter konkursen
Artikkelside