Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 14 oppslagsord

ill

adjektiv

Opphav

norrønt illr

Tyding og bruk

  1. vond, lei, låk;
    motbydeleg;
    dårleg
    Døme
    • ilt vêr
  2. som valdar smerter;
    pinefull, sår
    Døme
    • ein ill fot;
    • ha ilt i ei tå
    • brukt som adverb
      • det gjer ilt
  3. vreid, arg, sinna;
    Døme
    • han vart ill for det
    • brukt som substantiv
      • setje ilt mellom folk
  4. brukt som førsteledd i samansetningar: sterk, skarp, intens;
    i ord som illgøy, illraud og illskrike

ille 2

illa

verb

Opphav

norrønt illa

Tyding og bruk

  1. tenkje vondt om, klandre;
    Døme
    • ille ein for noko
  2. gjere sint

Faste uttrykk

  • ille seg opp
    ilske seg opp

illkyndt

adjektiv

Opphav

av ill og -kyndt

Tyding og bruk

hissig

adjektiv

Opphav

av tysk hitzig, av Hitze ‘hete’

Tyding og bruk

  1. oppsett på;
    ivrig
    Døme
    • hissig til å arbeide;
    • vere hissig på å bli ferdig
  2. bråsint, oppfarande
    Døme
    • vere hissig av seg;
    • ein hissig diskusjon;
    • høyre hissige stemmer
  3. Døme
    • ein hissig kamp
  4. om sår, verk og liknande: hoven, ill, raud og varm

Faste uttrykk

  • hissig på grauten
    ivrig etter å oppnå noko;
    pågåande, motivert

illherveleg

adjektiv

Opphav

jamfør norrønt herfiligr ‘dårleg, ussel’ og ill

Tyding og bruk

frykteleg, fælsleg, ofseleg
Døme
  • eit illherveleg vêr

illvêr, illver

substantiv inkjekjønn

Opphav

av ill

Tyding og bruk

ilsk

adjektiv

Opphav

av ill

Tyding og bruk

bråsinna, hissig;
Døme
  • ein ilsk hund;
  • ilsk barnegråt

ilter

adjektiv

Opphav

truleg av dansk ild, same opphav som ill; påverka av vilter

Tyding og bruk

  1. bråsinna, oppfarande, hissig
    Døme
    • iltre bilistar;
    • vere ilter som ein terrier;
    • ho gav eit iltert svar;
    • ein ilter debatt
  2. intens, kvass
    Døme
    • iltre vindkast;
    • ilter bjeffing

sinna

adjektiv

Opphav

av sinn (1

Tyding og bruk

  1. som har det eller det sinnelaget;
    -huga, -lynt
    Døme
    • snarsinna;
    • storsinna;
    • vere fiendsleg, kristeleg sinna

stank

substantiv hankjønn

Opphav

lågtysk; av stinke

Tyding og bruk

sterk, vond lukt;
ill tev
Døme
  • kjenne stanken frå kloakken