Avansert søk

2 treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

hovding, høvding

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt hǫfðingi; av hovud

Tyding og bruk

  1. overhovud for ei stamme eller eit folk
    Døme
    • hovdingen kjempa for folket sitt
  2. mest om norrøne forhold; leiande person i ein krins
    Døme
    • han var storbonde og hovding vest i landet
  3. i overført tyding: leiar (1) for ei sak, rørsle eller liknande
    Døme
    • ein hovding i målrørsla

sjøkonge

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

om norrøne forhold: konge eller høvding som rår over ein krigsflåte;
jamfør neskonge