Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
10 treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

glimre

glimra

verb

Opphav

samanheng med glime (2

Tyding og bruk

  1. kaste skinande glans;
    skine sterkt;
  2. merkje seg ut;
    briljere, imponere
    Døme
    • glimre med kunnskapane sine

Faste uttrykk

  • det er ikkje gull alt som glimrar
    ein må ikkje døme berre ut frå eit fint ytre;
    ikkje alt som ser fint ut, er verdifullt
  • glimre med sitt fråvær
    utmerkje seg ved ikkje å vere til stades
Artikkelside

fråvære, fråvær

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å ikkje vere til stades eller møte opp;
Døme
  • eit fråvære på 10 %;
  • det er stort fråvære i klassa

Faste uttrykk

  • glimre med sitt fråvær
    utmerkje seg ved ikkje å vere til stades
Artikkelside

glimre med sitt fråvær

Tyding og bruk

utmerkje seg ved ikkje å vere til stades;
Artikkelside

det er ikkje gull alt som glimrar

Tyding og bruk

ein må ikkje døme berre ut frå eit fint ytre;
ikkje alt som ser fint ut, er verdifullt;
Sjå: glimre, gull
Artikkelside

briljere

briljera

verb

Opphav

gjennom fransk briller ‘stråle, blenkje’; frå italiensk brillare

Tyding og bruk

glimre med ytre framferd eller dugleik;
greie seg strålande
Døme
  • briljere med god teknikk;
  • briljere i selskapslivet;
  • briljere på piano
Artikkelside

prange 1

pranga

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

stå fram med brask og bram, glimre, brikje
Døme
  • ho pranga på framsida av bladet;
  • prangande forgylling
Artikkelside

glime 2

glima

verb

Opphav

samanheng med glå og glye

Tyding og bruk

kaste skinande glans;
skine sterkt;
glitre, blende, lyse;
Artikkelside

glitre

glitra

verb

Opphav

norrønt glitra

Tyding og bruk

  1. skine sterkt og blinkande
    Døme
    • solstrålane glitrar i snøen;
    • glitre i diamantar
  2. merkje seg ut;
Artikkelside

glimrande

adjektiv

Opphav

presens partisipp av glimre

Tyding og bruk

framifrå, ypparleg
Døme
  • ein glimrande prestasjon
  • brukt som adverb:
    • det gjekk glimrande
Artikkelside

glimmer

substantiv hankjønn

Opphav

frå engelsk, frå tysk; av glimre

Tyding og bruk

  1. det å glimre (1);
    noko som glimrar;
    skin, glans
    Døme
    • sjå ein glimmer i det fjerne
  2. glansfullt mineral som lett let seg spalte i tynne flak;
    jamfør kråkesølv
Artikkelside