søvn, svevn 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt svefn; av soveTyding og bruk
- det å sove;medvitslaus kviletilstand når ein søv
Døme
- liggje i djup søvn;
- få for lite søvn;
- vekkje ein av, or svevnen;
- gni søvnen or auga;
- gråte seg i søvn
- langvarig medvitslaus tilstand som liknar på søvn;dvale
Døme
- gjere det ein må som i ein søvn
Døme
- sove den siste svevnen
Faste uttrykk
- den ævelege søvnendøden
- falle i søvnsovne
- i søvneòg: i svevne;
medan ein søv- snakka, gå i søvne