Nynorskordboka
sove
sova
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å sovaå sove | søv | sov | har sove | sov! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| soven + substantiv | sove + substantiv | den/det sovne + substantiv | sovne + substantiv | sovande |
Opphav
norrønt sofaTyding og bruk
- liggje i ein medvitslaus kviletilstand;liggje i søvn, motsett vake (2, 1)
Døme
- sove som ein stein – sove tungt;
- sove middag – ta seg ein lur etter middag;
- sove bort tida – spille (med soving);
- sove over (seg) – forsove seg;
- sove ut rusen
- i presens partisipp:
- ikkje kome sovande til noko – ikkje utan hardt arbeid
- vere dorsk, sløv;følgje dårleg med
Døme
- sitje og sove i timane
- ikkje vere i bruk
- lova har sove sidan 1930
- dovne bort
Døme
- armen min søv
Faste uttrykk
- sove inn
- sove påtenkje over noko
- sove utkvile og styrkje seg med soving