Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

finne 5

finna

verb

Opphav

norrønt finna

Tyding og bruk

  1. kome over, treffe på, oppdage
    Døme
    • finne ein skatt;
    • finne att noko ein har mista;
    • finne vegen;
    • finne nokon død;
    • finne seg mat;
    • finne fram skrivesaker
  2. Døme
    • finne forma;
    • finne fred
  3. kome fram til, tenkje ut, utleie
    Døme
    • finne utvegar;
    • finne ut kva som er gale;
    • finne heim att;
    • finne fram til folk;
    • finne fram til løysingar;
    • finne ut av vanskane
  4. Døme
    • finne grunn til;
    • finne nokon skyldig

Faste uttrykk

  • finne for godt
    avgjere etter eige skjøn
    • eg kjem dersom eg finn det for godt
  • finne kvarandre
    • bli eit par
    • bli samde;
      ha same syn i ei sak
  • finne opp
    tenkje ut noko nytt eller lage noko for første gong
    • rapartisten likar å finne opp nye ord;
    • Johann Gutenberg fann opp boktrykkjarkunsta
  • finne på
    kome på;
    tenkje ut;
    pønske ut
    • vi hadde ikkje trudd at nokon kunne finne på noko slikt
  • finne seg i
    godta (resignert)
    • dette finn eg meg ikkje i
  • finne seg sjølv
    bli klar over kven ein er og kva ein vil
  • finne seg til rette/rettes
    tilpasse seg
    • han strever med å finne seg til rette i Noreg;
    • dei fann seg ikkje til rettes på skulen
  • finne stad
    hende
    • hendinga fann stad for to år sidan
  • finne ut
    bli klar over
    • ho fann ut at ho ville skrive bøker
  • ikkje ha funne opp krutet
    vere dum eller godtruen
Artikkelside

finna

adjektiv

Opphav

av finne (2

Tyding og bruk

om blad på plante: som har innbyrdes frie småblad på kvar side av midtaksen
Døme
  • rogna har finna blad
Artikkelside

finne 4

substantiv inkjekjønn

Opphav

jamfør norrønt firnerni fleirtal ‘villhei’; samanheng med fjern

Tyding og bruk

Døme
  • flakke i fjell og finne
Artikkelside

ormetelg

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

bregne som blir om lag ein meter høg og har dobbelt finna blad;
Dryopteris filix-mas
Artikkelside

engkarse

substantiv hankjønn

Opphav

av eng

Tyding og bruk

lita plante i krossblomfamilien med finna blad og lys fiolette eller kvite blomstrar;
Cardamine pratensis
Artikkelside

burot

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt búa ‘vokstrar som lagar eit bu’

Tyding og bruk

høg plante i korgplantefamilien med finna blad og ein lang, pyramideforma topp med små, grågrøne blomstrar;
Artemisia vulgaris
Døme
  • mange allergikarar er svært plaga av burot
Artikkelside

ulikefinna

adjektiv

Tyding og bruk

i botanikk, om blad: som er finna og har eit endesmåblad i toppen;
Artikkelside

dobbelfinna, dobbeltfinna

adjektiv

Tyding og bruk

om blad på planter: som er finna og har finna småblad
Artikkelside

finne 2

substantiv hankjønn

Opphav

truleg samanheng med latin pinna ‘fjør, veng’

Tyding og bruk

  1. symje- og styrelem hos fisk og kval
  2. kvart av fleire småblad på finna blad
Artikkelside

fuglevikke

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

fleiråring plante i erteblomsterfamilien med tynn, greinete stengel, finna blad og blåfiolette blomstrar;
Vicia cracca
Artikkelside