vilkår
substantiv inkjekjønn
Opphav
frå lågtysk, av vilje (1 og kår; eigenleg ‘viljeval’Tyding og bruk
Døme
- vere med på visse vilkår;
- fylle vilkåra som lova set;
- ikkje på vilkår! – ikkje i noko tilfelle, aldri i verda!
- avtale (1, mellomvære, tilhøve
- by ein gode vilkår
- i jus: bindande fråsegn i ei avtale
Døme
- dom på vilkår – vilkårsdom;
- dom utan vilkår
- føresetnad for utvikling;
Døme
- vekstvilkår