stafett
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom tysk, frå italiensk av staffa ‘stigbøyel’; opphavleg frå germansk ‘steg’Tyding og bruk
- om eldre forhold: (ridande) ilbod, kurer
- lagkonkurranse, der kvar deltakar gjennomfører ein del av den totale distansen;jamfør stafettløp
Døme
- springe stafett;
- vinne 4 x 100 m stafett
- i overført tyding: oppdrag, bodskap eller liknande som blir levert vidare i ubroten rekkje
Døme
- den nye boka skal ta stafetten vidare;
- han kunne ikkje svare på spørsmålet, så stafetten gjekk vidare
Døme
- føre stafetten vidare;
- miste stafetten