forgå
verb
Opphav
frå lågtysk; av for (2Tyding og bruk
- gå til grunne;bli til inkjes;ta slutt, kverve, døy
Døme
- himmel og jord skal forgå;
- eg forgår av latter
- få makta over;plage hardt
Døme
- sorga forgjekk han
Faste uttrykk
- forgå seggjere noko som er moralsk eller juridisk gale;
misfare seg;
synde- forgå seg mot regelverket;
- ho blir fengsla for å hindra at ho forgår seg på ny