dyst
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom lågtysk dust, djost(e), frå gammalfransk juste, joste, av mellomalderlatin juxtare ‘nærme seg, turnere’, opphavleg ‘nærkamp’; jamfør norrønt dustTyding og bruk
Døme
- er de klare til nye dystar?
- laget gjekk sigrande ut av den store dysten mot serieleiaren