atmosfære
substantiv hankjønn
Uttale
atmosfæˋreOpphav
av gresk atmos ‘damp, røyk’ og sphaira; jamfør sfæreTyding og bruk
- lag av luft eller gass kring ein himmellekam, særleg kring jorda
Døme
- meteoren brann opp i atmosfæren
- i overført tyding: stemning (2, dåm;luft i eit avgrensa område
Døme
- forhandlingane gjekk føre seg i ein god atmosfære;
- atmosfæren i rommet var tung og røykfylt
- eining for trykk (som svarer til normaltrykket for lufta ved havflata)