Artikkelside

Nynorskordboka

tukt

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei tukt	tukta	tukter	tuktene

Opphav

norrønt tykt; frå lågtysk

Tyding og bruk

disiplin, age (1, kustus, tøyming
Døme
- sjølvtukt;
- halde (streng) tukt
streng oppseding, refsing, straff
sømeleg framferd, god moral, sømd (2)
Døme
- utukt;
- leve i tukt og ære

Faste uttrykk

ikkje ta tukt
ikkje bli betre av å bli straffa