Nynorskordboka
kryss 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit kryss | krysset | kryss | kryssa |
Opphav
gjennom lågtysk kruze; frå latin crucem, av crux ‘kross’Tyding og bruk
- figur av to (oftast skråstilte) linjer eller gjenstandar som skjer kvarandre
Døme
- setje kryss i margen på ei bok;
- få skia i kryss;
- leggje armane i kryss
- noko som liknar eit kryss (1, 1)
Døme
- dei kolliderte i krysset
- øvre hjørne i eit mål
Døme
- ho skaut oppe i krysset
- reiskap til å skru av og på bilhjul med
- bekkenpartiet og den bakre, kjøtfulle delen av kroppen på husdyr;
- kryssande rørsle
Døme
- båten gjorde eit kryss mot vinden
- i musikk: teiknet ♯ som høgjer ein tone eit halvt steg;jamfør B (1, 3)
Døme
- kryss for f blir fiss
Faste uttrykk
- kryss på linja
- om eldre forhold: kluss med telefonsambandet
- misforståing
- på kryss og tversi alle retningar
- dei søkte gjennom området på kryss og tvers
- setje kryss i taketmarkere noko heilt uventa (som ein er glad for)