Nynorskordboka
kor 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit kor | koret | kor | kora |
Opphav
norrønt kórr, gjennom mellomalderlatin; frå gresk khoros ‘kordans’Tyding og bruk
- gruppe som syng ein- eller fleirstemmig;
Døme
- syngje i kor;
- eg er med i eit blanda kor
- gruppe av bakgrunnssongarar for ein vokalist
- i pop- og jazzmusikk: improvisert spel
Døme
- køyre kor
- flokk som seier noko samstundes
Døme
- skrike i kor;
- dei protesterte i kor
- musikkstykke for kor (1, 1);
Døme
- alle song med på koret
- del av kyrkja der altaret står (og der kyrkjekoret ofte held til)
Døme
- presten står framme i koret
- i antikken: personar som laga framsyningar med song og dans;personar som medopplevde og kommenterte handlinga i eit drama med songen og dansen sin