Nynorskordboka
refreng
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit refreng | refrenget | refreng | refrenga |
Opphav
frå fransk; av gammalfransk refraindre ‘ta opp att’Tyding og bruk
- omkvede i ei vise
- syngje med i refrenget
- i overført tyding:
- opposisjonen gnåla på det same refrenger
Faste uttrykk
- tenkje på refrengettenkje på å gå heim, bryte opp