Enkelt søk | Begge ordbøkene

Bokmålsordboka 1 oppslagsord

vita

substantiv intetkjønn

Opphav

latin ‘liv’

Betydning og bruk

liv;

livshistorie, biografi

Nynorskordboka 2 oppslagsord

vete 2, vite

veta, vita

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt vita; eigenleg ‘ha sett’

Tyding og bruk

ha kjennskap til, ha greie på
Døme
- eg visste ikkje at du kom;
- veit du korleis det gjekk?
- det kan vere lygn, for alt eg veit;
- kjøtkaker var det beste ho visste;
- la nokon vete kva ein meiner – forstå;
- vete råd;
- ikkje vete kva tannverk er – aldri ha kjent;
- ikkje sei det til han du veit;
- så vidt du veit det!
- det må gudane vete;
- eg vil ikkje vete av slurv!
- dei visste ikkje om det
ha skjøn på, ha evne til
Døme
- han veit å lage det;
- dei veit å snu seg – ordne seg;
- ikkje vete betre;
- er ikkje dette sløsing, så veit ikkje eg;
- han er noko til kar, må vete el. kan du vete
vere viss (1, 1) (på)
Døme
- du kan aldri vete;
- det er ikkje godt å vete kva ein skal tru;
- eg visste det ville gå slik
- i uttrykk:

Faste uttrykk

ikkje vite av seg
vere ute av seg;
ikkje vere fullt medviten
vete korkje ut el. inn
vere heilt i villreie, vere i beit
vite med seg sjølv
vere klar over av seg sjølv, vere trygg på

vita

substantiv inkjekjønn

Opphav

latin ‘liv’

Tyding og bruk

liv(ssoge), biografi

Fann du ordet du leita etter?