Nynorskordboka
løyve 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit løyve | løyvet | løyve | løyva |
Opphav
norrønt leyfi; samanheng med lov (1Tyding og bruk
Døme
- be om løyve til å gjere noko
- løyve (1, 1) frå offentleg styresmakt, særleg til å drive ei viss verksemd;
Døme
- søkje om løyve til å drive apotek
- som etterledd i ord som
- advokatløyve
- byggjeløyve
- drosjeløyve
- innreiseløyve