Nynorskordboka
halling 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei halling | hallinga | hallingar | hallingane |
Tyding og bruk
- det å halle (1);hallande stilling
Døme
- syklisten hadde rett halling i svingen
- i fysikk: inklinasjon, stiging (2