son
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt sonr, sunrTyding og bruk
- mann eller gut i høve til foreldra sine;til skilnad frå dotter (1)
Døme
- dei har éin son og to døtrer;
- han er sonen til læraren
- mann som representerer eit miljø, ei tid eller den staden der han er fødd og oppvaksen
Døme
- ein son av folket;
- Jærens store son
Faste uttrykk
- vere sonen til far sinlikne far sin