vind 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt vindrTyding og bruk
- luft som er i meir eller mindre sterk rørsle
Døme
- vinden blæs kaldt frå nord;
- vinden står (på) frå vest;
- ha vinden i ryggen, i sida;
- leggje båten opp i vinden;
- gå ute i all slags vind og vêr;
- snar som ein vind;
- mild, veik, flau vind;
- hard, sterk vind;
- ha vind i segla – òg: ha framgang;
- snu kappa etter vinden – sjå kappe (2
Faste uttrykk
- ein segls vindvind som fyller seglet, jamn vind
- i vindenpopulær, omtykt
- sjå kva veg vinden blæsòg: skjøne korleis noko utviklar seg
- sleppe ein vindfise, fjerte
- spreidd for alle vindari alle retningar