Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

streike

streika

verb

Opphav

av engelsk strike (work) ‘bryte av (arbeidet)'

Tyding og bruk

gå til sams arbeidsnedlegging, særleg for å få igjennom krav om løn, arbeidstilhøve og liknande;
vere med i streik (1);
gå til streik
Døme
- dei streika for høgare løn;
- streike for kortare arbeidstid
nekte å utføre noko, som protest
Døme
- eg streika da eg vart sett til å vaske doen
halde opp å verke
Døme
- motoren streika

fråtatt

adjektiv

Opphav

av ta frå

Tyding og bruk

som nokon har tatt frå ein;

bruk samsvarsbøying framfor eit substantiv:
- eit fråtatt førarkort skapte trøbbel for han;
- streike i protest mot den fråtatte forhandlingsretten
bruk ubøygd form etter eit usjølvstendig verb:
- ho vart fråtatt garden;
- dei vart fråtatt rettane sine

fråteken

adjektiv

Opphav

av ta frå

Tyding og bruk

som er vorten teken ifrå;

Døme

bli fråteken garden;
dei er fråtekne retten til å streike

streik

substantiv hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

det at arbeidstakarar går til sams arbeidsnedlegging, særleg for å få gjennom krav om løn, arbeidstilhøve eller liknande
Døme
- gå til streik;
- ein ulovleg streik
- - generalstreik
  - punktstreik
  - sympatistreik
det å nekte å gjere noko særskilt, brukt som pressmiddel eller protest
- - skattestreik
  - sveltestreik

streikerett

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

rett (, 1) til å streike