obligat
прикметник
Походження
frå latin, av obligare ‘binde’Значення та вживання
- som følgjer føresegnene, reglane;etter skikk og bruk
Приклад
- obligate former
- i musikk, om instrumentalrøyst: som ikkje kan utelatast
Приклад
- tenor og to obligate fagottar