Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
7 treff

Nynorskordboka 7 oppslagsord

klarinett

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk, av latin clarus ‘som lyder klart’; samanheng med klar (1

Tyding og bruk

røyrforma treblåseinstrument med nebbforma munnstykke
Artikkelside

treblåseinstrument

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

samnemning på fløyter (1 og røyrbladinstrument (som tidlegare vart laga av tre)
Døme
  • spele treblåseinstrumenta klarinett og tverrfløyte
Artikkelside

blåseinstrument

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

musikkinstrument der ein får fram tonar ved å blåse
Døme
  • fløyte, klarinett og horn er blåseinstrument
Artikkelside

altklarinett

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

klarinett med tone mellom sopran- og bassklarinett; jamfør alt (1
Artikkelside

klarinettist

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som spelar klarinett
Døme
  • klarinettisten i eit jazzorkester
Artikkelside

klaff 1, klaffe 1

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk klappe, med innverknad frå eldre tysk Klaff ‘spalte, opning’

Tyding og bruk

  1. plate eller lok med hengsler;
    Døme
    • slå opp klaffane på bordet;
    • skatollet har ein klaff til å slå ned
  2. Døme
    • skuve klaffen frå
  3. ventil (1) som opnar og stengjer seg
    Døme
    • klaffane på ein klarinett;
    • han har problem med ein klaff i hjartet
  4. brett eller flik på eit klesplagg
    Døme
    • sy ein klaff over lomma;
    • ei lue med klaffar over øyra
Artikkelside

skalmeie

substantiv hokjønn

Opphav

gjennom lågtysk og gammalfransk; frå gresk, av kalamos ‘røyr’

Tyding og bruk

treblåseinstrument som er føreløparen for obo, fagott og klarinett
Artikkelside