Nynorskordboka
klarinett
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein klarinett | klarinetten | klarinettar | klarinettane |
Opphav
frå italiensk, av latin clarus ‘som lyder klart’; samanheng med klar (1Tyding og bruk
røyrforma treblåseinstrument med nebbforma munnstykke