Nynorskordboka
klar 1, klår
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| klar | klart | klare | klare |
| klår | klårt | klåre | klåre |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| klarare | klarast | klaraste |
| klårare | klårast | klåraste |
Opphav
norrønt klárr, gjennom lågtysk, frå latin clarus; i tydinga ‘om lyd’ frå engelskTyding og bruk
- om lys, luft: strålande (2, lysande (1);
Døme
- ein klar dag;
- klare stjerner;
- klart solskin
- brukt som adverb
- brenne klart
Døme
- klar himmel
- i overført tyding: strålande, lysande (av glede)
Døme
- klare auge;
- klar i blikket
- om væske, glas, farge: blank (3), rein (3, 4);
Døme
- klare fargar;
- klart kjeldevatn
- som etterledd i ord som
- glasklar
- krystallklar
- om lyd: tydeleg, skarp (2, 4), rein (3, 4);utan skurring
Døme
- klare tonar;
- klar i røysta
- om bilete, skrift: tydeleg (1), skarp (2, 3);lett å tyde eller identifisere
Døme
- klare bilete;
- klar og lettlesen skrift
- om førestilling, samanheng, framstilling: tydeleg (1), innlysande, opplagd (1);lett skjønleg, eintydig
Døme
- ha noko klart føre seg;
- klar definisjon;
- klar samanheng;
- klar siger;
- saka er klar
Døme
- ha ein klar hjerne
- brukt som adverb
- uttrykkje seg klart
Faste uttrykk
- klar i toppen
- ikkje omtåka;
edru - med sitt fulle vit
- jubilanten er klar i toppen
- klar taleutsegner som ikkje kan mistydast
- klart språkspråk, tale som ikkje kan mistydast
- vere klar overinnsjå, forstå