Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 5 oppslagsord

fengje 3, fenge 3

fengja, fenga

verb

Opphav

frå lågtysk; samanheng med fange (3 og få (2

Tyding og bruk

  1. ta fyr, fate
    Døme
    • veden, elden fengjer (i)
  2. skape eldhug, gripe, slå an, breie seg
    Døme
    • diktet, ideen fengde (i hugen, i folket)
    • i presens partisipp: som vekkjer eldhug;
      oppglødande;
      eggjande;
      frisk (2
      • fengjande tale, appell, musikk
  3. gå til åtak (på);
    Døme
    • sotta fengde
    • i perfektum partisipp:
      • vere fengd av sott;
      • vere fengd med lus – jamfør -fengd (2)
Artikkelside

fengje 2, fenge 4

fengja, fenga

verb

Tyding og bruk

lage fengjer (av)
Døme
  • fengje høy
Artikkelside

fengje 1, fenge

substantiv hokjønn

Opphav

av fang

Tyding og bruk

Døme
  • ei fengje med gras
Artikkelside

fenge 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

av fengje (3

Tyding og bruk

Artikkelside

fengen

adjektiv

Opphav

samanheng med -fengd; fengje (3 og med innv frå sterkt perfektum partisipp av få (2 (no unormert)

Tyding og bruk

  2. lett mottakeleg, disponert, snar til (å få eller å bli)
    Døme
    • ho er fengen til å fryse, til å bli krimsjuk
  3. om fangstreiskap: som fangar godt
    Døme
    • ein fengen ongul
  4. Døme
    • ein fengen sjukdom
Artikkelside