Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
8 treff

Nynorskordboka 8 oppslagsord

dunst

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

frå lågtysk; samanheng med dust (1

Tyding og bruk

  1. lukt, stank, eim
    Døme
    • dunst av våte klede;
    • dunst av klor
  2. i overført tyding: snev
    Døme
    • ein liten dunst av truverd;
    • ein dunst av noko som har vore
Artikkelside

dunste

dunsta

verb

Tyding og bruk

  1. lukte vondt
    Døme
    • det dunstar svovel
  2. Døme
    • det dunstar av liv;
    • det dunstar av gløgg
  3. fordampe eller forsvinne
    Døme
    • olja vil dunste vekk;
    • verdiane dunstar bort
Artikkelside

eim

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt eimr

Tyding og bruk

  2. Døme
    • ein eim av vår
  3. Døme
    • ein eim av fridom
Artikkelside

gose 1

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

(luft)straum;
(varmt) vindpust, gufs;
Døme
  • det kjem ei (varm) gose
Artikkelside

fordunste

fordunsta

verb

Opphav

av for- (2 og dunst

Tyding og bruk

  2. i overført tyding: bli borte
    Døme
    • skuldingane fordunsta
Artikkelside

gys 1

substantiv hankjønn

Opphav

av gyse (1

Tyding og bruk

  1. luftstraum, gust
Artikkelside

os 1

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør norrønt spánósa ‘nygjord’, opphavleg ‘som luktar av spon’

Tyding og bruk

  1. ubehageleg dunst;
    damp frå noko som blir steikt, eller som er varmt eller kokande
    Døme
    • os frå kjøkenet
      • som etterledd i ord som
      • matos
  2. tett og kvelande røyk frå lampar, lys eller liknande
      • som etterledd i ord som
      • kolos
Artikkelside

duns 1

substantiv hankjønn

Opphav

same opphav som dunst

Tyding og bruk

  1. eim (2) (frå jorda)
  2. tung kjensle i hovudet
Artikkelside