tilfeldig
прикметник
Походження
etter tysk zufällig; jamfør tilfelleЗначення та вживання
- som hender ved eit tilfelle (2);som ikkje er fast eller regelbunden
Приклад
- få seg eit tilfeldig arbeid;
- ein tilfeldig forbipasserande ringde politiet
- som går føre seg på måfå;planlaus, vilkårleg
Приклад
- eit tilfeldig valt døme;
- eit tilfeldig utval personar