Nynorskordboka
tilfeldig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| tilfeldig | tilfeldig | tilfeldige | tilfeldige |
Opphav
etter tysk zufällig; jamfør tilfelleTyding og bruk
- som hender ved eit tilfelle (2);som ikkje er fast eller regelbunden
Døme
- få seg eit tilfeldig arbeid;
- ein tilfeldig forbipasserande ringde politiet
- som går føre seg på måfå;planlaus, vilkårleg
Døme
- eit tilfeldig valt døme;
- eit tilfeldig utval personar